8 διάσημες Ελληνίδες που συγκλόνισαν μιλώντας για τον καρκίνο του μαστού
Ανατριχιάζουν με τις ιστορίες τους
Ο καρκίνος του μαστού είναι μια ασθένεια, που δεν κοιτάζει το ποια είναι η δημοτικότητα κάθε γυναίκας και μπορεί να προκαλέσει σοβαρά προβλήματα, αν και αρκετές είναι αυτές, που μπόρεσαν να τον νικήσουν παλεύοντας σκληρά.
Σε αυτή την κατηγορία ανήκουν και οι ιστορίες 8 διάσημων Ελληνίδων που τα κατάφεραν, πάλεψαν με το τέρας που ονομάζεται καρκίνος του μαστού και νίκησαν, σίγουρα δεν βγήκαν αλώβητες αλλά βγήκαν ζωντανές και αυτό είναι πιο πολύτιμο και από τις πληγές τις ίδιες. Θαυμασμός και δέος όχι μόνο που τα κατάφεραν αλλά που έπειτα υπήρξαν πρόθυμες να μιλήσουν με στόχο να μην υπάρξει καμία γυναίκα ανενημέρωτη ξανά. Οι cancer survivors, σε σύγκριση με άλλους που δυστυχώς δεν τα κατάφεραν, είναι πολλές και αποτελούν πηγή αισιοδοξίας, ελπίδας και γνώσης ότι δεν είναι κανείς μόνος σε αυτή την δύσκολη περιπέτεια. Ας δούμε λοιπόν ποιες Ελληνίδες όχι απλώς νίκησαν αλλά μας γέμισαν και με λόγια δύναμης.
Οι Ελληνίδες που νίκησαν τον καρκίνο του μαστού
Γωγώ Μαστροκώστα
Η Γωγώ Μαστροκώστα έχει μιλήσει πολλές φορές για την περιπέτεια που έζησε με τον καρκίνο του μαστού. Διαγνώστηκε λίγο αφού έφερε στον κόσμο την κόρη της Βαλέρια. Συγκεκριμένα έχει δηλώσει: «Δεν μου αρέσει να μιλάω συνέχεια γι’ αυτό που μου συνέβη δημοσίως. Το έκανα μια φορά πέρυσι και ήταν κάτι πολύ όμορφο. Ένιωθα πραγματικά ότι κανείς δεν θα μου βγάλει τα όσα έζησα καλύτερα από εμένα την ίδια και γι’ αυτό κάθισα και έγραψα το κείμενο μόνη μου. Επίσης, εξέθεσα την ιστορία μου όταν ήμουν πλέον καλά, γιατί πραγματικά σιχαίνομαι να προκαλώ τον οίκτο. Μπορεί να έχω εκατό προβλήματα και να μην το ξέρει κανείς, να σου μιλάω και να μην υποψιάζεσαι τίποτα. Είναι ο χαρακτήρας μου έτσι. Ο καρκίνος δεν είναι επάρατος. Έχουμε τόσα μέσα, η επιστήμη έχει προχωρήσει τόσο πολύ και υπάρχουν τόσοι τρόποι αντιμετώπισης. Θα πρέπει να σκεφτόμαστε λίγο πριν χρησιμοποιούμε τέτοιες λέξεις. Πιστεύω ότι πρέπει να την καταργήσουμε αυτήν την έκφραση».
Μαρία Χούκλη
Η Μαρία Χούκλη πιο δυνατή από ποτέ, κάνει ό,τι περνάει από το χέρι της για να βοηθήσει και άλλες γυναίκες που έρχονται αντιμέτωπες με το σοκ, που ακούει στο όνομα, καρκίνος του μαστού. «Χρειάστηκαν πολλά χρόνια να μιλήσω για τον καρκίνο. Αρχικά γιατί βρισκόμουν μέσα στο πρόβλημα, αργότερα γιατί δεν ήθελα να νομίζουν ότι το "ρευστοποιώ", το "πουλάω". Όταν όμως είδα ότι πως αυτή η ιστορία με τον καρκίνο είναι μια επιδημία και μου τηλεφωνούσαν γυναίκες από τα πιο απίθανα σημεία του κόσμου για να μου ζητήσουν συμβουλές τότε κατάλαβα πόσο κουράγιο παίρνουν οι άνθρωποι που πάσχουν όταν έχουν μπροστά τους μια συγκεκριμένη περίπτωση παρόμοια με τη δική τους. Τότε αποφάσισα πως είναι κάτι που πρέπει να συζητήσω. Στην αρχή νόμιζα πως όλη η συμφορά του κόσμου έχει πέσει στο κεφάλι μου. Όταν συνειδητοποιείς ότι σχεδόν σε κάθε οικογένεια υπάρχει ένας καρκινοπαθής, λες ότι αξίζει να το προσπαθήσεις, να το πολεμήσεις. Νιώθεις όμως, και μια περηφάνια γιατί νίκησες. Σημασία έχει να προχωράς στη ζωή», είχε εξομολογηθεί σε συνέντευξή της.
Χάρις Αλεξίου
Η τραγουδίστρια συγκλονίζει κάθε φορά σε συνεντεύξεις της για το πως πάλεψε και τα κατάφερε. «Ήμουν τυχερή γιατί τον πρόλαβα. Κάνοντας τη μαστογραφία μου όπως κάθε χρόνο, το διαπίστωσα. Η πρόληψη με έσωσε. Αυτό που παίρνεις από ένα τέτοιο γεγονός είναι η ταπείνωση, γιατί ποτέ δεν πιστεύεις ότι θα το πάθεις κι εσύ. Όταν, λοιπόν, χάνεις το έδαφος κάτω από τα πόδια σου, βλέπεις ότι είσαι κι εσύ μια καρδούλα που έχει ανάγκη από φροντίδα. Αν, όμως, έχεις τον τίτλο του δυνατού… Σκεφτείτε πως όταν χειρουργήθηκα στο μαστό, καταδέχτηκα μόνο να αναβάλω την πρεμιέρα μου για μία βδομάδα. Το μόνο που ήθελα εκείνη τη στιγμή ήταν να με πάρουν αγκαλιά και να πενθήσω. Αλλά είπα "όχι! Δεν θα το αφήσω αυτό να με νικήσει, θα του δείξω εγώ!" Πόσους τέτοιους βιασμούς δεν έχουμε κάνει στον εαυτό μας… Τότε λοιπόν ένιωσα και την ανάγκη να μπω σε μια ομάδα. Και με βοήθησε πολύ. Είναι εξαιρετικά λυτρωτική η στιγμή που ζητάς βοήθεια. Τότε αρχίζεις να μαλακώνεις, όταν λες "φτάνει πια το smile, φτάνει το πάμε παρακάτω". Ε, δεν πάμε παρακάτω αν δεν πενθήσουμε πρώτα για ό,τι έχουμε χάσει. Το πένθος είναι μεγάλη θεραπεία. Το να καταπίνεις τα δάκρυα σου είναι σαν να καταπίνεις θάνατο. Αυτό το χαστούκι, λοιπόν, με έκανε να πάρω αποφάσεις στη ζωή μου: να μη συμβιβάζομαι, να παίρνω ρίσκα. Πιστέψτε με: Αυτή η διάσταση της αρρώστιας ήταν από τα ωραιότερα δώρα που μου έγιναν στη ζωή».
Φώφη Γεννηματά
Η πρόεδρο του Κινήματος έχει μιλήσει για την απώλεια, το γεγονός ότι δεν είχε παιδιά πως ένιωσε όταν από καρκίνο του μαστού έχασε και τη μητέρα της. Συγκεκριμένα: «Δεν ξέρω αν προετοιμάζεσαι αλλά πίστευα ότι κάποια στιγμή θα χτύπαγε και τη δική μου πόρτα. Μετά η καθημερινότητα μας ξεπέρασε, το βγάλαμε από τη ζωή μας, αλλά επανήλθε και αφού επανήλθε μάθαμε να ζούμε με αυτό. […] Το Σάββατο το διαπίστωσα, τη Δευτέρα χειρουργήθηκα και το επόμενο Σάββατο ήμουν σε συνέδριο και μιλούσα από το βήμα. Η πρόληψη με έσωσε. Η απόφαση να το μοιραστώ δημόσια είναι ότι ήθελα να μεταδώσω πολλά μηνύματα. Πρέπει να σπάσουμε το ταμπού και το στίγμα και το δεύτερο είναι ότι η πρόληψη μπορεί να σώσει τη ζωή σου».
Μαρία Ιωαννίδου
Η Μαρία Ιωαννίδου, ηθοποιός και χορεύτρια, εξηγεί που βρήκε τη δύναμη να παλέψει μαζί του και να αναδειχθεί νικήτρια. «Είχα μια κληρονομικότητα, η μητέρα μου πέθανε από καρκίνο του μαστού. Πριν από τρία χρόνια μου είχε πει ένας γιατρός ότι δεν είχα κάτι, αλλά έπρεπε να προσέχω. Μου είχε πει να κάνω μαστογραφία κάθε έξι μήνες αντί για κάθε χρόνο που συνηθίζεται να κάνουν οι γυναίκες. Κι εγώ δεν το έκανα. Το λάθος μου το χρεώθηκα. Στη μαστογραφία αποκαλύφθηκε ότι έχω καρκίνο. "Έπρεπε να είσαι στο χειρουργείο χθες", μου είπε ο γιατρός. Όταν μου είπαν ότι έχω καρκίνο, ρώτησα τρεις φορές το γιατρό αν το λέει σε μένα. Έκλαψα πολύ, μετά θύμωσα με μένα, μετά το είδα σαν κάρμα, μετά πέρασα στη διαδικασία του φόβου - όχι να μην πεθάνω, να μη σακατευτώ. Ο καλλιτέχνης τα βλέπει όλα όμορφα. Ένα "σακατεμένο" στήθος το έβλεπα σαν "καμένη γη". Μπήκα και δεν ξέραμε ακριβώς τι θα μου συμβεί. Μπήκα με τα δύο μου στήθη και βγήκα με τα δύο μου στήθη. Πρέπει να ψηλαφίζουμε συνεχώς το στήθος μας και να κάνουμε τακτικά εξετάσεις, να μην το αμελούμε. Η πρόληψη σώζει ζωές».
Βάσια Τριφύλλη
«Αυτοσαρκάζομαι σε βαθμό κακουργήματος γι’ αυτό και νίκησα αυτό το θηρίο. Αντιμετώπισα τον καρκίνο, όχι την επάρατο, με το χιούμορ και είμαι στη ζωή 25 χρόνια μετά. Στη διάρκεια της εγχείρησης που έγινε με μέθη έβλεπα τον γιατρό μου, τον Δημήτρη Λινό, καταϊδρωμένο και τους άλλους γιατρούς και νοσοκόμους που ήταν στο χειρουργείο να κλαίνε. Με το που διαγνώστηκε ότι έχω καρκίνο, αρχίζουν τα ιατρικά συμβούλια για το αν θα μου κόψουν όλο το στήθος. Οι νέοι γιατροί επέμεναν: "Είναι νέα γυναίκα, ηθοποιός, έχει ωραίο στήθος, γιατί να της το κόψουμε και να μη βγάλουμε το ένα τέταρτο". Παρεμβαίνει ο Παπανικολάου, καθηγητής Ογκολογικού στο Αρεταίειο, και λέει: "Δεν θα την πειράξετε, θα την ακτινοβολήσω εγώ". Έτσι κι έγινε. Έχουμε σπουδαίους γιατρούς και να το γράψεις αυτό. Είναι κρίμα που τώρα οι νέοι γιατροί φεύγουν και πάνε στο εξωτερικό».
Μάγια Τσόκλη
Η δημοσιογράφος μιλά ανοιχτά για την ασθένεια που χρειάστηκε να αντιμετωπίσει και μάλιστα σε πρόσφατο κείμενο της επισημαίνει τις αστοχίες που περιέχουν οι περιγραφικοί μας προσδιορισμοί. «Μία ευχή. Να καταργήσουμε τις λέξεις επάρατη νόσος και καρκινοπαθής. Επάρατος, αυτό που απευχόμαστε, διότι οδηγεί στην καταστροφή. Άντε να σαι αισιόδοξος όταν στο συλλογικό νου ο καρκίνος συνδέεται με το τέλος», εξηγεί. «Άλλη άσκημη λέξη, το «καρκινοπαθής» πραγματικά είναι ένα στίγμα που θα σ’ ακολουθεί όλη σου τη ζωή. Εσείς οι γιατροί, οι δημοσιογράφοι, όσοι έχετε δημόσιο λόγο, παλέψτε ενάντια στα ταμπού. Στα αγγλικά, έχουμε τους όρους cancer patient και cancer survivor. Στα ελληνικά once a καρκινοπαθής, always α καρκινοπαθής! Εκτός κι αν διατηρούμε τον όρο γιατί διευκολύνει τη σύνταξη».
Καλλιόπη
Η φωτογράφος Καλλιόπη υποβλήθηκε σε διπλή μαστεκτομή το 2013. «Θέλω να μιλήσουμε γι’ αυτό, γιατί θέλω να αφυπνίσω όλες τις γυναίκες που θα μας διαβάσουν. Κορίτσια, η πρόληψη σώζει. Εξετάσεις κάθε χρόνο και μην αμελείτε τη μαστογραφία σας. Το πρόλαβα στην αρχή του το πρόβλημα». Μάλιστα υπάρχει και κείμενο της που δημοσίευσε πρόσφατα σε εμάς στέλνοντας το δικό της προσωπικό μήνυμα σε όλες τις γυναίκες εκεί έξω.
Η νέα έρευνα που φέρνει αισιοδοξία
Tο νέο ερευνητικό πρόγραμμα REBECCA στοχεύει στη βελτίωση της περίθαλψης μετά τη χειρουργική αντιμετώπιση του καρκίνου του μαστού. Το έργο REBECCA θα συνδυάσει παραδοσιακά κλινικά δεδομένα με δεδομένα που περιγράφουν τη συμπεριφορά των ασθενών και συγκεκριμένα της σωματικής δραστηριότητας, των διατροφικών συνηθειών και του ύπνου, καθώς και της δραστηριότητά τους στο διαδίκτυο.
Τα νέα δεδομένα πραγματικού κόσμου θα γίνουν διαθέσιμα χάρη στην ανάλυση των καταγραφών που προέρχονται από αισθητήρες κινητών και φορητών συσκευών και την ανάπτυξη νέων δεικτών για τον χαρακτηρισμό της λειτουργικής και συναισθηματικής κατάστασης της ασθενούς. Το REBECCA προωθεί τους νέους δείκτες ως εργαλείο για τη βελτιστοποίηση της περίθαλψης καθώς και ως εργαλείο στην κλινική έρευνα.
Η πλατφόρμα REBECCA 360º αποτελεί μία συλλογή από μη-παρεμβατικές εφαρμογές για κινητές συσκευές που δεν στιγματίζουν την ασθενή. Θα προσφερθεί στις επιζήσασες από καρκίνο του μαστού ως μέσο υποστήριξης στην καθημερινή ζωή και για τη βελτίωση της αλληλεπίδρασής τους με τους ειδικούς στον τομέα της υγείας. Η ίδια πλατφόρμα θα υποστηρίζει κλινικές μελέτες μέσω της συλλογής πληροφοριών σχετικά με τη λειτουργική και συναισθηματική κατάσταση ασθενών.
Κατά τη διάρκεια των τεσσάρων χρόνων του έργου, κλινικές και νοσοκομεία, πανεπιστήμια, τεχνολογικά ιδρύματα, εταιρείες λογισμικού, εμπειρογνώμονες της δημόσιας υγείας και ενώσεις ασθενών θα συνεργαστούν για να διαμορφώσουν οδηγίες και πρακτικές για την περίθαλψη μετά τον καρκίνο.
«Στην εποχή του Διαδικτύου των Πραγμάτων, των Δεδομένων Μεγάλης Κλίμακας και της Τεχνητής Νοημοσύνης φαίνεται πως η κλινική έρευνα μπορεί να προχωρήσει πέρα από τις συνήθεις τυχαιοποιημένες ελεγχόμενες δοκιμές. Οι παρεμβάσεις που χρησιμοποιούν δεδομένα πραγματικού κόσμου μπορεί να διαφέρουν από τις εξιδανικευμένες παρεμβάσεις των τυχαιοποιημένων ελεγχόμενων δοκιμών, ως απάντηση, η παρακολούθηση των ασθενών υπό πραγματικές συνθήκες γεφυρώνει το χάσμα» δήλωσε ο Συντονιστής του έργου REBECCA, Καθηγητής Τμήματος Ηλεκτρολόγων Μηχανικών και Μηχανικών Υπολογιστών του ΑΠΘ, Αναστάσιος Ντελόπουλος.
Aκολουθήστε μας στo Google News
