Λίγο πριν πεθάνει αυτή η γυναίκα είδαν τον άνδρα της να...Θα παγώσετε με αυτό που έκανε στο νοσοκομείο

Η γυναίκα στην παρακάτω ιστορία ήταν ένα βήμα πριν από τον θάνατο. Τότε ο σύζυγός της έκανε κάτι που άφησε όλους τους γιατρούς να παγώσουν.

Όταν η γυναίκα του πέθαινε στο νοσοκομείο, ο σύζυγος αποφάσισε να φέρει κάτι στα κρυφά, που γνώριζε ότι θα της έφτιαχνε τη διάθεση. Ήταν κοντά στο τέλος και ήξερε ότι έπρεπε να παραβιάσει τους κανόνες και να φέρει κάτι πολύ ξεχωριστό κρυμμένο μέσα σε μια τσάντα. Αυτή είναι η ιστορία με τα δικά του λόγια:

VIRAL ΕΙΔΗΣΗ

«Ξυπνάτε γιατί χανόμαστε!»: Δημόσια παρέμβαση του Τάσου Δούση πριν από τις διαδηλώσεις για τα Τέμπη

«Η γυναίκα μου ήταν στο νοσοκομείο μετά από μια πολύ σοβαρή χειρουργική επέμβαση, η οποία μετά από λίγες μέρες, φαινόταν σαν να μην δίνει τα ιδανικά αποτελέσματα.» Η διάγνωση δεν ήταν καλή. Μπορούσε να μιλάει, αλλά δεν έτρωγε ή δεν έπινε βασιζόταν εντελώς στον ορό της και τα παυσίπονα. Σε μία σπάνια στιγμή απόλυτης διαύγειας, με έπεισε να φέρω κρυφά το σκυλί μας στο δωμάτιο της, ώστε να μπορεί να το δει «ακόμα μία φορά».

Η σκυλίτσα μας, η Μπέλλα, είναι περίπου 25 κιλά Αυστραλιανός Ποιμενικός, και όπως αποδεικνύεται, χωράει άνετα σε μια κανονική βαλίτσα. Την έβαλα μέσα, με το καπάκι ανοιχτό, και την έβαλα στο αυτοκίνητο μέχρι να φτάσουμε στο νοσοκομείο. Όταν φτάσαμε, της «εξήγησα» ότι θα άνοιγα το φερμουάρ σε λίγα λεπτά και ότι θα μπορούσε να δει τη μαμά της. Έτσι τα σκυλιά μπορούν να συμπαρασταθούν στα δύσκολα και να γίνουν και φύλακες άγγελοι, σαν αυτόν εδώ, που έμενε στο δωμάτιο του νοσοκομείου.

Απίστευτα, δεν κλαψούρισε στιγμή, ούτε γαύγισε. Όταν πέρασα δίπλα από τις νοσηλεύτριες, τους είπα ότι έφερα μερικά πράγματα για να νιώσει η γυναίκα μου πιο άνετα. Δεν υπάρχει πρόβλημα, είπαν.

Όταν μπήκαμε στο δωμάτιο, η γυναίκα μου κοιμόταν. Άνοιξα τη βαλίτσα και η Μπέλλα αμέσως πήδηξε στο κρεβάτι και ξάπλωσε πάνω στο στήθος, με κάποιον τρόπο αποφεύγοντας τα σωληνάκια και τον ορό. Ήταν σε σημείο που μπορούσε να κοιτάζει απευθείας στα μάτια της γυναίκας μου, και έμεινε εντελώς ακίνητη, όταν περίπου είκοσι λεπτά αργότερα, η γυναίκα μου ξύπνησε και άρχισε να δυσανασχετεί από τον πόνο.

Η Μπέλλα άρχισε αμέσως να τη γλύφει και ήσυχα κλαψούρισε, σαν να γνώριζε ότι το γαύγισμα θα μας αποκάλυπτε. Η σύζυγός μου την αγκάλιασε για σχεδόν μια ώρα, χαμογελώντας όλη την ώρα. Μας πήρε είδηση μια νοσοκόμα που συγκινήθηκε τόσο πολύ, που υποσχέθηκε να μην το πει. Όταν η σύζυγός μου ξανακοιμήθηκε, έβαλα τη Μπέλλα πίσω στη βαλίτσα και γυρίσαμε σπίτι.

Η σύζυγός μου δυστυχώς πέθανε μερικές μέρες αργότερα, και τώρα, κάθε φορά που πιάνω τη βαλίτσα (ή οποιαδήποτε βαλίτσα) η Μπέλλα νομίζει ότι θα πάμε να την επισκεφτούμε.»

Τι συγκινητική ιστορία που δείχνει πόσο σημαντικό είναι να πούμε αντίο στα κατοικίδιά μας. Η αγάπη τους είναι εξίσου πραγματική και βαθιά, όσο ενός ανθρώπου.