Λάμπρος Κωνσταντάρας: Οι άγνωστες πτυχές της ζωής του - Το ατύχημα και ο καβγάς του στον αγώνα της ΑΕΚ

Ο ηθοποιός του παλιού ελληνικού κινηματογράφου που όλοι αγαπήσαμε, ο Λάμπρος Κωνσταντάρας, ήταν ένας άνθρωπος αρχοντικός, ένας ξεκαρδιστικός κωμικός και ένας χαρακτήρας γεμάτος με ιδιαιτερότητες...

Τόσο στο θέατρο όσο και στον κινηματογράφο υπηρέτησε επάξια την κωμωδία και μέχρι και σήμερα έχει χαράξει τις καρδιές και τις συνειδήσεις μικρών και μεγάλων.

VIRAL ΕΙΔΗΣΗ

Αλλάζει ραγδαία ο καιρός - Επιβεβαίωσε τα πάντα ο Τάσος Αρνιακός!

Με την ευκαιρία, δείτε επίσης: Θυμάστε την Αλέκα Μαβίλη; Δείτε πως είναι σήμερα και που ζει η 80χρονη ηθοποιός και τραγουδίστρια

Ωστόσο, υπήρχε ακόμια μια πτυχή... μια πτυχή πιο σκληρή.

Ο καβγάς του σε αγώνα της ΑΕΚ

Εκτός από την υποκριτική η άλλη μεγάλη του αγάπη του Κωνσταντάρα ήταν και ο αθλητισμός.

Έχοντας διατελέσει τερματοφύλακας της ΑΕΚ, ήταν φανατικός φίλαθλος που επισκεπτόταν συχνά το γήπεδο για να υποστηρίξει την ομάδα του.

Σε μια από τις φορές που είχε πάει στο γήπεδο της Λ.Αλεξάνδρας,για να παρακολουθήσει την Εθνική Ελλάδος που έπαιζε με τη Γιουγκοσλαβία είχε ένα ατύχημα.

Η ατυχία ξεκίνησε όταν η θέση που αντιστοιχούσε στον αριθμό που αναγραφόταν το εισιτήριο, ήταν σε μια κατεστραμμένη.

Στη θέση της υπήρχε μια πρόχειρη κατασκευή με ξύλα τοποθετημένα πάνω σε τσιμεντόλιθους. Αν και αυτό δεν άρεσε ιδιαίτερα στον Κωνσταντάρα παρέβλεψε το γεγονός ανυπομονώντας να δει τον αγώνα.

Όταν οι ομάδες βγήκαν στον αγωνιστικό χώρο και ξεκίνησε ο εθνικός ύμνος της Ελλάδας, ο κόσμος σηκώθηκε όρθιος.

Ανάμεσα σε αυτούς και ένας φίλαθλος ο οποίος δε διέθετε εισιτήριο και θέλησε να εκμεταλλευτεί τη στιγμή που όλοι ήταν όρθιοι, προκειμένου να εξασφαλίσει κάποια θέση.

Καθώς κατέβαινε τα επίπεδα της κερκίδας με μεγάλα άλματα, από απροσεξία κλώτσησε έναν από τους τσιμεντόλιθους της θέσης του Κωνσταντάρα, με αποτέλεσμα η κερκίδα να γκρεμιστεί και να πέσει πάνω στον ηθοποιό.

Οι δυο άντρες έπεσαν κάτω και βρέθηκαν πεσμένοι ανάμεσα στα ξύλα και τους τσιμεντόλιθους. Τότε ο Κωνσταντάρας εξοργισμένος επιτέθηκε στον απρόσεκτο φίλαθλο και άρχισε να τον χτυπά.

Η φωνή του Κωνσταντάρα και η ταραχή που προκάλεσε το συμβάν ήταν τέτοια, που η μπάντα που έπαιζε τον εθνικό ύμνο έκανε παύση.

Οι δύο άντρες τραυματισμένοι μεταφέρθηκαν στο ιατρείο του γηπέδου για να τους παρασχεθούν οι πρώτες βοήθειες.

Λίγο αργότερα ο Κωνσταντάρας επέστρεψε στη θέση του έχοντας τραυματιστεί στο κεφάλι. Με έναν επίδεσμο δεμένο γύρω από το κεφάλι του προκειμένου να καλύπτει τα τραύματα του, συνέχισε να παρακολουθεί τον αγώνα απτόητος.

Ο άντρας που προκάλεσε το ατύχημα ήταν τραυματισμένος πιο βαριά όχι μόνο από το χτύπημα λόγω του πεσίματος αλλά και λόγω της επίθεσης από τον Κωνσταντάρα, που σύμφωνα με τους παρευρισκόμενους στο γήπεδο, τον χτύπησε προκαλώντας του μώλωπες και μελανιές.

Όταν ο αγώνας έληξε, δυστυχώς άδοξα για την εθνική Ελλάδος που έχασε (0-5) ο Λάμπρος Κωνσταντάρας επισκέφθηκε τον τραυματία στο Νοσοκομείο.

«Μα έχεις και βαρύ χέρι, βρε αδερφέ» είπε ο τραυματίας αναγνωρίζοντας τον ηθοποιό.

Οι προλήψεις του

Στα παραπάνω έρχονται να προστεθούν και άλλες ιδιαιτερότητες της καθημερινότητάς του, κάποιες συνήθειες δηλαδή που τηρούσε με απαρέγκλιτα.

«Περπατούσε πάντα στην ίδια πλευρά του πεζοδρομίου, προτιμούσε πάντα τη Λ.Συγγρού από τη Λ.Βουλιαγμένης, διάβαζε πάντα την εφημερίδα του ατσαλάκωτη,έτρωγε στο ίδιο μέρος και αγόραζε πάντα παπούτσια από το ίδιο μαγαζί» αναφέρει ο θεατρολόγος Βασίλης Μαρτσάκης.

Ιδιαίτερη όμως εμμονή είχε με τα αυτοκίνητα Volkswagen που μετρούσε συνεχώς όταν έβλεπε να περνούν από δίπλα του.

«Μου είπε τα αυτοκίνητα που περνάνε με την μεγαλύτερη συχνότητα δίπλα σου είναι οι μέρες που έχεις μπροστά σου για να ζήσεις. Ήθελε λοιπόν, να μεγαλώνει τον αριθμό των Volkswagen για να είναι σίγουρος ότι θα ζήσει περισσότερα χρόνια. Εάν κάποιος τον ταρακούναγε την ώρα που τα μέτραγε, γινότανε καυγάς, καθώς ήταν νευρικός και φωνακλάς…» όπως λέει ο γιος του Δημήτρης.

«Ήθελε να φτάσει σε κάποιον αριθμό. Συνέχεια κούναγε το κεφάλι του δεξιά και αριστερά και έψαχνε πάντα να βρει για να μετρήσει ένα Φολκς Βάγκεν, όταν πηγαίναμε κάπου », θυμάται η Σίσσυ Αιβαλιώτου, ανιψιά του Λάμπρου Κωνσταντάρα.

Το τέλος της ζωής του

Ο Λάμπρος Κωνσταντάρας, ένας άνθρωπος γεμάτος περηφάνεια και αναγνωρισιμότητα, ήρθε η στιγμή που έπρεπε να αναγνωρίσει και να συνειδητοποιήσει ότι δεν είναι... αθάνατος.

Ούτε η αγάπη του κόσμου, ούτε οι αμέτρητες επιτυχίες του δε θα τον γλίτωναν από το θάνατο.

Τα γηρατειά σε αυτές τις περιπτώσεις μοιάζουν όλο και πιο εφιαλτικά, με τον ηθοποιό απο κει που ήταν ένας άνθρωπος γεμάτος ζωντάνια και όρεξη, τα τελευταία χρόνια της ζωή του κατέληξε βυθισμένος στη μοναξιά του και απομονωμένος.

«Ο έγκλειστος της Βάρκιζας»: έτσι αποκαλούσε ο Τύπος της εποχής τον Λάμπρο Κωνσταντάρα, εκεί στα μέσα της δεκαετίας του ’80 όταν και ο πάλαι ποτέ υπέρλαμπρος ηθοποιός δεν έλεγε να βγει από το σπίτι του στην Βάρκιζα, δεν έβγαζε λέξη από το στόμα του και -κυρίως- δεν ενημερωνόταν για τίποτα που είχε να κάνει με τον έξω κόσμο.

Πλησιάζοντας στι τέλος, δεν άνοιγε τηλεόραση, δεν άκουγε ραδιόφωνο και δεν αγόραζε εφημερίδα.

Δεν είχε καμία ιδέα για το τι συμβαίνει έξω από τη βίλα του με μοναδική εξαίρεση την αθλητική επικαιρότητα.Άλλωστε, η ΑΕΚ ήταν ψύχωση για αυτόν.

Τα δημοσιεύματα της εποχής επέμεναν πως οι μοναδικοί άνθρωποι που άκουγαν την φωνή του ήταν η γυναίκα του, η Φιλιώ και ο γιος του, ο Δημήτρης – και αυτός όταν ερχόταν επίσκεψη στο σπίτι. Μερικά «ναι», μερικά «όχι» και ορισμένες πρακτικές λέξεις όπως «νερό»: αυτά έβγαιναν από το στόμα του Λάμπρου Κωνσταντάρα, τίποτα άλλο.

Κάποια στιγμή, ο δημοσιογράφος και συγγραφέας Δημήτρης Λυμπερόπουλος τον επισκέφθηκε. Με το ρεπορτάζ που δημοσίευσε μερικές μέρες μετά, επιβεβαίωσε πως όλα αυτά που ακούγονταν για τον ηθοποιό ήταν αλήθεια. «Στο διάβολο », είπε ο Κωνσταντάρας κάποια στιγμή, στα μοναδικά καθαρά λόγια που βγήκαν από το στόμα του – σαν να βλαστημούσε για την ίδια τη ζωή.

Και κάποια άλλη στιγμή, έγραψε σε ένα χαρτί: «Γιατί σε μένα Θεέ μου;». Ή τουλάχιστον, αυτό ισχυρίστηκε ο Λυμπερόπουλος, δηλαδή ο τελευταίος άνθρωπος που μετέφερε κάτι από τον Λάμπρο Κωνσταντάρα στον έξω κόσμο.