Το πιο μεγάλο δράμα προβλήθηκε με «σφραγίδα» Μανουσάκη: Το φινάλε της σειράς που «τσάκισε» τις καρδιές όλων των Ελλήνων
Το δράμα της γενοκτονίας των Ποντίων που συγκίνησε με υποδειγματική μεταφορά στη μικρή οθόνη από τον κορυφαίο σκηνοθέτη
21 Νοεμβρίου 2024 10:15
ΦΩΤΟ ΑΡΙΣΤΕΡΑ: ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΟΝΤΑΡΙΝΗΣ / EUROKINISSI
Από Ραφαήλ Αλαγάς
Ο Μανούσος Μανουσάκης δε βρίσκεται πια μαζί μας, φεύγοντας σε ηλικία 74 ετών, όμως πρόλαβε να γεμίσει με μοναδικές τηλεοπτικές στιγμές τις ζωές μας, παραμένοντας ακμαίος και κορυφαίος σε αυτό που έκανε μέχρι το τέλος.
Οι σπουδαίες του παραγωγές ήταν, φυσικά, στα «χρυσά» χρόνια της τηλεόρασης στις δεκαετίες του 1990 και του 2000, όμως και το 2020 κατάφερε να μας παρουσιάσει μια σειρά, που ξύπνησε μαύρες μνήμες, «τσακίζοντας» τις καρδιές των Ελλήνων για την ιστορία της γενοκτονίας των Ποντίων.
Στο τραγικό φινάλε της σειράς «Κόκκινο Ποτάμι», το ποτάμι βάφτηκε κόκκινο από το αίμα δεκάδων νέων του Πόντου, που σωριάστηκαν νεκροί στο νερό, από τα πολυβόλα των Τούρκων, αλλά και του βασικού ήρωα Μίλτου Παυλίδη. Ένα φινάλε γεμάτο πόνο, δάκρυα και βαρύ πένθος για έναν ολόκληρο λαό που ξεριζώθηκε…
Ήταν το τέλος μιας δραματικής σειράς, που κατάφερε να καθηλώσει το τηλεοπτικό κοινό, φέρνοντας στην επιφάνεια τη Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου, μέσα από τον θυελλώδη έρωτα των δύο βασικών πρωταγωνιστών του, Μίλτου και Ιφιγένειας.
Η σκηνή που συγκλόνισε στο τελευταίο επεισόδιο με τον ομαδικό θάνατο κυνηγημένων Ποντίων μέσα σε σπηλιά
Το «Κόκκινο Ποτάμι», που μονοπώλησε κατά τη φετινή τηλεοπτική περίοδο το ενδιαφέρον των τηλεθεατών, έριξε τίτλους τέλους χθες βράδυ, σκορπώντας ανάμεικτα συναισθήματα.
Αναμφισβήτητα ήταν μία παραγωγή υψηλών προδιαγραφών με κινηματογραφική αισθητική, πολυπρόσωπο καστ και διακεκριμένους συντελεστές, που κατάφερε να εξιστορήσει τους διωγμούς και τον αφανισμό των Ελλήνων του Πόντου από τις πατρογονικές του εστίες, την περίοδο 1919-1923.
Ήταν η πρώτη φορά που η Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου, μία από τις πλέον τραγικές στιγμές της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας που έχει χαράξει τη μνήμη και τη ζωή εκατοντάδων χιλιάδων Ελλήνων, αποτέλεσε επίκεντρο μιας τηλεοπτικής σειράς, κρατώντας αμείωτο το ενδιαφέρον των τηλεθεατών, σύμφωνα με της μετρήσεις τηλεθέασης, από το πρώτο επεισόδιο έως τα τραγικά δύο τελευταία επεισόδια.
Το τραγικό φινάλε στο «Κόκκινο Ποτάμι» και ο Μανουσάκης που συγκίνησε όλη την Ελλάδα
Στο τελευταίο ουσιαστικά επεισόδιο, κορυφώθηκε το δράμα των διωγμένων Ελλήνων του Πόντου, με τους περισσότερους βασικούς ήρωες της σειράς να βρίσκουν τραγικό θάνατο και λίγους να γλιτώνουν από τα βαρβαρικά στίφη. Σκηνές που ξύπνησαν μνήμες της τραγωδίας που έζησε γενικότερα ο Ελληνισμός της Ανατολής τις πρώτες δύο δεκαετίες του 20ου αιώνα.
Μπορεί η σκηνή που συγκλόνισε και προκάλεσε αίσθηση στους τηλεθεατές, να ήταν αυτή των βασανιστηρίων και του φρικτού θανάτου του μητροπολίτη Θεόκλητου, με τη μοναδική ερμηνεία του κ.Στέφανου Κυριακίδη, ωστόσο αυτά που προβλήθηκαν στα τελευταία δύο επεισόδια ταρακούνησαν και έκαναν πολλών τα μάτια να βουρκώσουν.
Ιστορίες εξαντλημένων Ελλήνων, είτε στα καραβάνια του θανάτου, είτε κυνηγημένων και ταλαιπωρημένων στ’ απόκρημνα βουνά του Πόντου. Πονεμένες μητέρες που έπνιξαν τα μωρά τους προκειμένου να λυτρωθούν. Τούρκους που έκαψαν ζωντανά γυναικόπαιδα μέσα σε εκκλησίες. Παγιδευμένους -μέσα σε σπηλιές- Έλληνες που προχώρησαν στο απονενοημένο διάβημα, για να μη πέσουν ζωντανοί στα χέρια των Τούρκων.
Οι σκηνές που συγκλόνισαν ωστόσο, ήταν αυτή του ομαδικού θανάτου κυνηγημένων Ποντίων μέσα σε σπηλιά, που προτίμησαν να πεθάνουν από τα χέρια του Θέμη Παυλίδη -που έβαλε τελευταίος τέλος στη ζωή του- παρά να πέσουν στα χέρια του αιμοδιψή Τοπάλ Οσμάν.
Επίσης η συγκλονιστική πορεία Ποντίων μέσα στο ποτάμι, αναμεσά τους και Μίλτος Παυλίδης, που χόρεψε τον πανάρχαιο ποντιακό χορό πυρρίχιο ως τελευταία επιθυμία, να περπατάει λίγα βήματα λευτεριάς -όταν ο φίλος του Κερέμ τον απελευθερώνει κόβοντάς του τα δεσμά, αλλά να βρίσκει τραγικό θάνατο λίγα μέτρα παρακάτω, βάφοντας και αυτός με το αίμα του το ποτάμι κόκκινο.
Τραγικό τέλος και για το φίλο του Κερέμ, προσπαθεί να τον βοηθήσει και σφαγιάζεται ως προδότης από Τούρκο στρατιώτη. Μίλτος και Κερέμ, οι δύο παιδικοί φίλοι, νεκροί αγκαλιά δίπλα στο ποτάμι. Συγκλονιστικό φινάλε, γιατί παντού υπάρχουν οι καλοί και οι κακοί. Γιατί ακόμη και μέσα στη φρίκη του πολέμου, υπάρχουν αναλαμπές ανθρωπιάς …
Το ποτάμι λοιπόν βάφτηκε κόκκινο, από το αίμα των αδικοχαμένων Ποντίων. Εξού και ο τίτλος του βιβλίου και της δραματικής σειράς.
Με ανάρτησή του στα social media o τηλεοπτικός Μίλτος Παυλίδης, ηθοποιός Ιωάννης Παπαζήσης, έγραψε για το τέλος της σειράς και τα όσα έζησε με τη συμπρωταγωνίστριά του Αναστασία Παντούση, Ιφιγένεια στη σειρά. «Εγώ ξέρω ότι όλοι δώσαμε την ψυχή μας για να περιγράψουμε τα γεγονότα εκείνης της εποχής… όπως ξέρω πολύ καλά ότι με αυτό το κορίτσι αγαπήσαμε πολύ τους ήρωες μας και κάθε δευτερόλεπτο κάθε στιγμή ήταν ένα κομμάτι από την ψυχή μας. Μεγάλο ταξίδι και μεγάλο το ευχαριστώ. ο Μίλτος και η Ιφιγένεια σας χαιρετούν».
Όσον αφορά τη βασική ηρωϊδα Ιφιγένεια Παυλίδη, γλίτωσε τη φρίκη, αφήνοντας πίσω της τ΄ αγαπημένα της πρόσωπα. Κρατώντας στα χέρια το μικρό Μιλτιάδη ταξιδεύει με το πλοίο προς την ελευθερία, έχοντας συνείδηση ότι τίποτα από αυτά που έζησε δεν πρέπει να ξεχαστεί.
Από το πρώτο επεισόδιο το «Κόκκινο Ποτάμι» κατάφερε να κάνει τα «μηχανάκια» μέτρησης τηλεθέασης, να χτυπούν «κόκκινο». Σ’ όλη τη διάρκεια προβολής της, η δραματική σειρά σημείωσε υψηλά ποσοστά τηλεθέασης, τερματίζοντας συνήθως πρώτο την ώρα μετάδοσής του (22:00-23:00), πολύ μπροστά από το «βαρύ πυροβολικό» του ΣΚΑΪ «The Voice» και το «The Final 4» του ΑΝΤ1. Η τεράστια αποδοχή της σειράς, αποδεικνύει περίτρανα πως στην ελληνική τηλεόραση δεν επιβιώνουν μόνο τα show και τα reality, αλλά και σειρές μυθοπλασίας με ιστορίες που συνεχίζουν να συγκινούν, όπως αυτή της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου.
«Η επιτυχία της σειράς, αποδεικνύει πως πρέπει να έχουμε εμπιστοσύνη στον θεατή. Αυτό που μας εξέπληξε ευχάριστα, όπως προκύπτει και από τις μετρήσεις τηλεθέασης, είναι πως η κύρια μερίδα των θεατών ανήκει στο νεανικό κοινό. Και αυτό είναι πολύ σημαντικό», είχε πει ο Μανούσος Μανουσάκης.